Kunstmatige intelligentie. Een paar jaar geleden kwam ik tot de ontdekking dat ik mij daar eigenlijk al op en af mee bezig had gehouden sinds ik van een jongen bij mij in het elftal een Commodore 64 geleend had, omdat het ding bij hem in de kast stond te verstoffen, nadat hij het opgedrongen gekregen van zijn werkgever, in het kader van een 'PC-privé project', dat misschien niet zo heette. Het externe geheugen werd gevormd door een speciale cassetterecorder en er zaten ook spelletjes en joysticks bij. Op die spelletjes was ik vrij snel uitgekeken. Het leukste spelletje was de tienkamp, want die kon je met zijn tweeën doen, maar ik had in die tijd ook een echt voetbalspel met stangen op mijn kamer staan en het blijft toch veel leuker om een fysiek balletje tegen de ruit te laten slaan dan als een idioot aan een joystick te zitten rukken om een virtueel mannetje de virtuele 1500 meter te laten winnen. En het polsstokhoogspringen hebben we dacht ik nooit onder de knie gekregen, maar laat ik niet afdwalen.
Er zat ook BASIC op of bij die Commodore 64 en daar had ik wel eens van gehoord, dus dat ging ik uitproberen. Ik bedacht dat het wel leuk zou zijn als je met de computer zou kunnen praten, dus in mijn eerste programmaatje begon de computer. "Geef eens een raadseltje op", zei hij. Als de gebruiker dat deed, vroeg de computer: "Zitten er veters in?" Was het antwoord "ja", dan zei hij: "Een paar schoenen". En als het antwoord "nee" was, luidde zijn conclusie: "Dan moeten het sandalen zijn." Na een paar dagen had ik het wel gezien met dat BASIC en na een paar weken gaf ik de Commodore 64 terug aan zijn eigenaar, omdat het apparaat bij mij op het bureau nog sneller stond te verstoffen dan bij hem in de kast. Met mijn eerste eigen PC heb ik dat BASIC-programmaatje nog herhaald en uitgebreid, maar later ging ik over op Clipper en daarin heb ik dat raadseltje niet meer gedaan.
En toen zag ik dus een paar jaar geleden ergens een definitie van Kunstmatige Intelligentie (kan ook Artificial Intelligence geweest zijn), volgens dewelke mijn eerste probeersels en ook mijn latere vertaalprogramma's wel degelijk in die categorie bleken te vallen. Daar had ik nooit bij stilgestaan, maar nu dus wel. En nu heb ik besloten een boek te gaan schrijven over kunstmatige intelligentie. De werktitel is 'Je moet ook kunnen vergeten', wat ook heel goed de werktitel zou kunnen zijn voor mijn andere boek, over ruziemaken op internet. Omdat twee boeken van dezelfde auteur met dezelfde titel tot verwarring zouden kunnen leiden, blijft de werktitel van mijn andere boek gewoon wat hij was, namelijk: 'Het internet is een uitstekend middel'. De verschijningsdatum van beide boeken is nog niet bekend, evenmin als de uitgever of uitgevers.
