"In afwachting van andere mogelijkheden heb ik toen toch MeeGo maar weer even teruggezet, vooral omdat het zich zo razendsnel laat installeren en ook om eens te kijken of die browser echt zo belachelijk is.Welnu: die browser viel achteraf reuze mee en MeeGo viel erg tegen. Als je alleen maar wilt browsen en wat filmpjes wilt kijken, kan dat wel, maar voor de rest werkt het niet plezierig. Misschien had ik mij er wat meer in moeten verdiepen, maar daar had ik geen tijd voor en geen zin in. Een besturingssysteem op zo'n netbook hoort bovendien gewoon te draaien, ook zonder dat je er een heel handboek voor hoeft door te ploegen. Of te doorploegen.Het zou immers zomaar kunnen dat het alleen maar een kwestie van even wennen is. En het artikel 'MeeGo Netbook Performance: It's Beating Ubuntu & Co' geeft voldoende te denken om de boel voorlopig maar gewoon te laten staan. Wel moet ik voorlopig mijn WEP-wachtwoord bij de hand houden, want de verbinding met de router valt nogal vaak weg en ik heb nog niet uitgezocht hoe ik MeeGo de opdracht moet geven in zo'n geval a) meteen weer verbinding te maken en b) zelfstandig het WEP-wachtwoord in te vullen en door te geven. Maar eerlijk is eerlijk: het browsen met Chromium onder MeeGo gaat een stuk sneller dan met Firefox onder Linpus Lite, dus dat is alvast winst."
Met de updates verliep het allemaal ook maar moeizaam en toen ik dan ook nog ergens las dat de ondersteuning voor de netbookversie van MeeGo ging stoppen, zodat daar geen positieve ontwikkelingen meer te verwachten waren, had ik er genoeg van. Exit MeeGo.
Maar wat nu? Opnieuw heb ik een aantal Linuxdistributies over mijn bureau gehad en uiteindelijk kwam ik terecht bij Qimo. Inderdaad: 'Qimo for Kids'. De desbetreffende netbook wordt voornamelijk gebruikt door een kleuter en voor zo'n kleuter is Qimo natuurlijk hartstikke leuk, vooral omdat het bedoeld is voor kinderen. Vandaar natuurlijk ook het leuke plaatje van een eskimo (zou dat Qimo zijn?) op het bureaublad. Ik kwam in eerste instantie bij Qimo terecht doordat ik geen zin meer had in opnieuw geruime tijd wachten terwijl er weer een iso-image gedownload werd. Daarom keek ik maar eens wat ik nog aan images in huis had en daar zat Qimo dus tussen. Het stond op zo'n gratis DVD met verschillende distributies die bij een Duits computerblad zat. Dat het dus, doordat je die bladen sneller koopt dan helemaal doorwerkt, vermoedelijk een oude versie was, kon mij niet zoveel schelen. En dat was dom, zoals zou blijken.
In eerste instantie ging het installeren van een leien dakje. Alleen kon Qimo een deel van een scriptje niet uitvoeren omdat er een probleempje was met Xfce. Niets ernstigs, naar het zich liet aanzien, dus dat kwam later wel. Eerst moest er namelijk geüpdate worden, bleek. De versie van Qimo die ik net had geïnstalleerd bleek gebaseerd op Ubuntu 8.04, dus behalve de mededeling dat er geüpdate moest worden kreeg ik ook de waarschuwing dat die versie niet meer ondersteund werd en dat er een upgrade beschikbaar was in de vorm van Ubuntu 9.04. "Nou, dan die maar", dacht ik. En dat was dom, zoals zou blijken.
De upgradeprocedure nam namelijk vele uren in beslag. En als ik zeg vele uren, bedoel ik vele uren. Meer dan tien, in ieder geval. "Er zal wel ergens iets misgegaan zijn met de instellingen of de repositories of zo", dacht ik, "maar dit hoort vast niet zo." Toen ik vervolgens de gelegenheid kreeg om meteen een upgrade te doen naar Ubuntu 9.10, dacht ik: "Ach, welja. Dat gaat vast niet nog een keer zo lang duren." En dat was dom, zoals zou blijken.
Voordat je zo'n upgrade doet, moet je eerst het bestaande systeem updaten, zeggen ze en dat doe ik dan ook altijd trouw. Helaas bleek het updaten opnieuw erg lang te duren, waarna het upgraden wederom vele uren duurde. En daarna had ik weliswaar een werkend systeem, maar bleek het reeds onmiddellijk na de installatie verouderd te zijn. Er was nu Ubuntu 10.04 LTS, waarbij LTS staat voor Long Term Support. Dus nog maar een keer de hele riedel van updaten en upgraden, waarbij ik er inmiddels van uitging dat dat vele uren zou gaan duren. Dat was wel slim, zoals zou blijken.
Opnieuw duurde het vele uren voordat de computer weer beschikbaar was en toen had ik een Acer Aspire One met een tot Ubuntu 10.04 opgewaardeerde versie van Qimo. En die bleek dus op de desbetreffende Acer Aspire One zo traag als dikke stront door een dunne trechter, met als gevolg dat ik die dus al vrij snel maar weer geveegd heb en vervangen door een nieuwe versie van Qimo: Qimo 2.0. Dat had ik natuurlijk meteen moeten doen, maar ja, daar had ik niet aan gedacht, doordat ik niet even wilde wachten en dacht dat ik sneller zou kunnen werken met de spullen die ik al in huis had. Had ik al gezegd dat dat dom was?
Afijn, na het downloaden van Qimo 2.0 heb ik een USBopstartstick, of een opstartUSBstick, gemaakt en kon ik Qimo 2.0 installeren. Dat ging geweldig en binnen een half uur (kan iets langer geweest zijn) had ik de boel draaiende. Het is toch wat. Wel bleken er nog wat updates te zijn, maar nu verliep de updateprocedure een stuk sneller. De kleuter kon dus uiteindelijk, na een dag of vier wachten (nog een geluk dat je iets anders kunt gaan doen terwijl zo'n netbookje probeert een besturingssysteem te installeren of op te waarderen) eindelijk weer spelen. Dat de kleuter daarbij de ijsbeer (nieuw in versie 2.0) op het bureaublad voor een paard aanzag ("Waarom staat er nou een paard naast die meneer?") mocht de pret niet drukken.
